What’s in it for me? of: Wat is goed voor ons allemaal?

Miriam heeft diverse managementfuncties vervuld binnen de gezondheidszorg en de overheid. In haar huidige functie stuurt zij een team van professionals aan (25-30 formatie-eenheden). Deze professionals hebben taken en werkzaamheden binnen het juridische werkveld, toezicht en handhaving. Daarnaast maakt Miriam onderdeel uit van het managementteam. Het wekelijks overleg wordt voorgezeten door de directeur. Daar vallen haar duidelijk een aantal zaken op.

Persoonlijke belang voorop, een mannending

De politiek-bestuurlijke omgeving waarin ik werk wordt in de top gedomineerd door mannen. Waar ik tegenaan loop is dat vrouwen zich veel meer moeten bewijzen dan mannen. Als een vrouw wat zegt wordt dit sneller in twijfel getrokken. Mannen hebben vaker andere (persoonlijke) belangen, waarbij dubbele agenda’s en politieke spelletjes niet gemeden worden. Hierdoor wordt het algemeen belang overschaduwd door het eigen belang. Dit geldt zeker niet voor alle mannen, maar in mijn 35-jarige carrière als manager en leidinggevende is dit beeld vaak bevestigd. Dit raakt Miriam persoonlijk, ze ervaart het soms als frustrerend en onrechtvaardig.

Algemeen belang  voorop, een vrouwenzaak

Ik ben van mening dat het dienen van het algemene belang juist ook in mijn persoonlijke belang is. Wanneer de organisatie beschikt over een duidelijke misse, visie en koers heb ik als leidinggevende/manager vaak ook een duidelijke rol en plek waar mijn kwaliteiten en vaardigheden maximaal tot uiting kunnen komen. Vrouwen stellen vaker het algemeen belang voorop en zijn daarin ook meer resultaatgericht. Ze benoemen de essentie van een probleem en zijn daarna bereid het probleem op te pakken en op te lossen. Door deze werkwijze komen ze vaker in conflict met zichzelf en de mannelijke collega managers/leidinggevenden. Zij willen geen zorgen op het bureau, zeker niet als het gaat over de zachte kant en/of het persoonlijke belang in het gedrang komt. Mannelijke collega’s opereren toch meer vanuit een competitiegevoel en vanuit persoonlijk belangen. Alle emoties worden ingehouden. Zij vragen zich vaker af: “What’s in it for me?”, terwijl vrouwen zich afvragen: “Wat is goed voor ons allemaal?”.

Wat zie je als je vrouwelijke inbreng?

Ik let op non-verbale informatie die bij mijn gesprekspartner aanwezig is. Ik blijf hem of haar goed aankijken, ik blijf rondkijken en ik blijf luisteren zodat ik kan afstemmen en verbinding kan maken. Ik begin een gesprek altijd met een persoonlijke touch, soms een simpele vraag als: “Hoe gaat het met je?”. Ik wil samen investeren in de relatie en vraag me altijd af wie die ander nu echt is. Pas dan kun je samen iets bereiken.

Hoe doe je dat ?

Tijdens gesprekken of vergaderingen laat ik graag stiltes vallen om de ander maar ook mezelf de kans te geven om te reflecteren, na te denken over een juist antwoord. Tijdens mijn werk trek ik me ook vaak even terug om te reflecteren op mijn handelen.
Een voorbeeld. In een directie-overleg heb ik naar aanleiding van een onderzoek een analyse gemaakt die werd besproken met de directie. Een van de directieleden (manager bedrijfsvoering) was net gestart in zijn nieuwe functie, hij wilde meteen resultaat en tot in detail informatie krijgen. Na afloop van het gesprek reflecteerde ik en kwam tot de conclusie dat ik me betutteld voelde door zijn aanpak, wat zich uitte in ergernis en frustratie. Na de vergadering heb ik hem uitgenodigd voor een gesprek en hem uitgelegd welk gedrag en welke woorden van hem bij mij een allergie opwekken. Doordat ik mij kwetsbaar en open opstelde kwam hij zelf ook met een persoonlijk verhaal. Op deze wijze kwam er een mooie verbinding tot stand met als gevolg dat we nu regelmatig met elkaar sparren over moeilijke onderwerpen en casussen, naar beider tevredenheid. Hierdoor is de samenwerking op een hoger niveau geraakt waarbij respect, waardering en humor de boventoon voeren. We beleven er beide veel voldoening aan.

Wat heb je gemist en wat raad je anderen aan?

De maatschappij, de normen en waarden van je omgeving, je ouders, dat speelt allemaal mee in wie je bent geworden op een bepaald moment. In mijn werkervaringen heeft mijn zelfvertrouwen regelmatig wel eens een knauw gekregen, waardoor de gedachte boven kwam niet goed genoeg te zijn. Hier ligt een relatie met mijn opvoeding, mijn eigenwaarde(n) en mijn belemmerende overtuigingen.
Ik heb inmiddels geleerd niet aan mezelf te twijfelen, daar ik weet dat ik zuiver handel en denk. Ik heb hard gewerkt om in mezelf te blijven geloven, mijn belemmerende overtuigingen aan te pakken en mijn opvoeding te accepteren en te leren loslaten. Dit heb ik gedaan door diverse coachopleidingen te volgen, waar ik vooral veel heb geleerd over mezelf. “Ik ben oké, jij bent oké” is tegenwoordig mijn motto. Ik probeer telkens weer met de ogen van een kind en vooral met verwondering en nieuwsgierigheid naar anderen te kijken en vooral niet (ver)oordelen. Ik gebruik het geleerde uit de coachopleidingen dagelijks in mijn werk.

Ik zou best een toppositie ambiëren: ik heb genoeg te vertellen en voldoende bagage en ervaring waar anderen wat aan zouden hebben. Voorwaarde is dat het bedrijf waar ik die positie vervul bij me past en de inhoud – dat waar de organisatie voor staat – er ook echt toe doet. Ik ben voor korte lijnen, waarbij de top zich ook interesseert voor de mensen op de werkvloer. De afgelopen jaren heb ik me vaker de vraag gesteld: “Wat is mijn missie in dit leven?”. Ik merk dat ik conflicten en moeilijkheden niet uit de weg ga. Door deze aan te gaan vanuit zelfvertrouwen blijf ik bij mijzelf en kan ik inhoudelijk meer de diepte ingaan, zodat ik weer meer kan doorgeven aan anderen.

Conclusie?

Ik zou bedrijven toewensen in managementteams en leidinggevende posities een balans te vinden tussen mannen en vrouwen die beschikken over complementaire kwaliteiten. Aan de vrouwelijke managers wil ik meegeven: blijf vooral geloven in jezelf en je kwaliteiten. Als we allemaal vanuit eigenheid en zuiverheid samenwerken, ziet de wereld er heel anders uit.